zalig zij die zonder moeite samenvallen met een stoel
in mijn keuken staan acht stoelen maar hoe ik ook mijn best doe
het lukt me niet tot de kern van hun wezen door te dringen

zoals ik soms mijn voeten zie, zo ver verwijderd van mijn hoofd
dat ik niets in ze herken tot ik vlak voor ik inslaap voel

hoe ik uit mijn lichaam glijd en oplos in de nacht

Geïnspireerd door ‘Stoel’ van Marije Langelaar, in: Vonkt (2017)

zo is de nacht

zij reduceert het landschap
tot kale hoekigheid
er is geen perspectief

er is geen taal

ze hebben hier een bankje neergezet
met uitzicht op geelgouden akkers
en water vol zilveren vis  

hier zette jij je fiets soms even stil
zag het land aan je voeten en
droomde van eremetaal  

ik kijk waar jij keek, heb jij ooit
de ijsvogel gezien?

In memoriam Gijs Verdick 23.06.1994 – 09.05.2016

zaterdag
wisselend bewolkt

na de boodschappen
lees ik dode dichters
over levende doden
heb ik niets te zeggen

ik draag mijn moeders
sokken

van een afstand keken wij
hoe kilte onder haar vleugels kroop

wij droegen dekens aan en woorden
die wij niet over onze lippen kregen
onze lichamen hielden we voor onszelf

tegen de winter
legden we haar in het vuur

ik keer het land van mijn vader
de rug toe en zet koers
naar de kust waar mijn moeder
haar staart heeft afgelegd
en aan land is gekropen

daar hoor ik de roep uit de diepte
die voor mijn geboorte mijn thuis was
ik open mijn mond
voor de vloed

daar staat de stichtster van Carthago
haar huid, haar kroon, haar mantel
gebeeldhouwd door de zon
haar macht verblindt ons stervelingen

dan zingt ze, vraagt ons niet te treuren wanneer
ze dood zal zijn – haar lied
raakt aan een oud verdriet – ik speel
het filmpje nog eens af

Geen mooiere uitvoering van Dido’s Lament dan die door Jessye Norman. Het filmpje vind je hier.

in Zutphen heeft een man een kind gebeten
hij stapte bij een speeltuin van zijn fiets
hij zocht een jongen uit en hapte
die in zijn schouder met zijn onverzorgd gebit  

getuigen willen niet met naam en toenaam in de krant
niemand heeft het gebeurde echt gezien
maar iedereen weet zeker dat de man
psychotisch was – de krant noemt hem verward  

hier waar de Berkel uitmondt in de IJssel
is hij verdwenen met zijn fiets
het water stroomt als altijd naar het noorden

Bij een bericht in De Gelderlander van 19 juni 2019.

je leerde mij respect
voor ieders model van de wereld  

proficiat met je verjaardag
schreef je en ik wens je
nog een mooi leven
een kippetje eten gaat niet meer
denk maar aan mij zoals ik was  

dank je wel
zei ik en ga
in vrede  

en nu  

als ik een Nissan Qashqai zie
denk ik aan je

In memoriam Jan Damen (1944-2018)

je was een goede zwemmer
je volgde de man
naar zijn eiland

hij was een goede man
je bouwde een nest
en zorgde voor zonen

het was een goed nest
je bleef het bewonen
toen de man er niet meer was

je wuifde naar de overkant
tot er niets meer was
om afscheid van te nemen

in memoriam Riet Goderie 12.12.1926 – 21.03.2019