Categorie: gedichten

vandaag wil ik naar rozen ruiken
en dat er iemand op mij wacht

een vaas gevuld met water
op lichaamstemperatuur
een schepje suiker
om lang te blijven bloeien

In Altforst is bij een pluimveebedrijf
een uitbraak van hoog pathogene
vogelgriep geconstateerd.  

Voor duivenliefhebbers in het
beschermings- en toezichtsgebied
gelden de volgende regels:  

Geen andere mensen
op het hok toelaten.  

Er moeten passende maatregelen
om te voorkomen dat de duiven
in contact komen met duiven
van andere liefhebbers
of met andere vogels.  

Even kort loslaten
is dus toegestaan
een open hok niet.

Een readymade. Bron: https://www.duivensportbond.nl/nieuws/vogelgriep-in-altforst

hij denkt dat ik van hem ben
als hij mij in het donker
naar het zuiden stuurt

ik vind op eigen kracht
de vlucht terug
naar het geblokte land

met voer probeert hij mij
de til weer in te krijgen
ik heb geen honger meer

3e prijs Willemsfonds Tongeren Poëziewedstrijd 2020 – Vrij & Zinnig

als mijn dagen geteld zijn
kleed mij dan in vissenhuid
draag mij langs het smalle pad
de heuvel op

laat mij daar achter
bij de vissen en de wind

Þúfa is een werk van Ólöf Nordal.

een tong lijkt helemaal niet op een tong
het is een vis, dat zag ik in een kookboek
een platte vis alsof hij lang
onder een zware steen gelegen heeft
zijn vel is bruin met kleine witte stippen
zijn mond en ogen zitten aan de bovenkant
dat is omdat hij op de bodem leeft
als hij zijn ogen dicht doet spoelt het zand
over hem heen dan zie je hem niet meer

ik denk dat ik een beetje op een tong lijk
soms als ik op een feestje ben geweest
heeft niemand mij gezien
soms wou ik dat ik op een goudvis leek

de huizen aan de overkant staan heel dicht op elkaar
als kleurpotloden in een doos – daar wonen smalle
mensen met punthoofden en malende gedachten
zij laten zich niet zien maar luchten soms hun hart
hun hersenspinsels rollen over gouden daken
razen in golven door de straat dolgedraaid tuimelkruid
in kleurige spiralen op weg naar waar de ramen open
staan om daar in lege hoofden plaats te nemen

Eervolle vermelding 5e Poëzieprijs vtbKultuur Holsbeek 2020-2021

ik stond op het perron toen de trein arriveerde
achter een van de ramen zat een man
gekleed zoals ik mannen graag gekleed zie
in tweed, de kraag omhoog, een borsalino
hij keek recht voor zich uit
een gasmasker beschermde zijn gezicht

alleen zijn oor was niet bedekt
het was een prachtig oor, perfect van vorm
het oor ontroerde mij, ik voelde hoe mijn
arm zich strekte in de richting van dat oor
stelde mij voor dat ik het aan zou raken
mijn vingers langs de omtrek laten gaan

ik kreeg het warm ik wilde dichterbij
voorzichtig met het puntje van mijn tong
iedere millimeter van het oor betasten
en zachtjes sabbelen en bijten
en voelen hoe een lichte siddering
het lichaam van de man bewegen zou

ik stond op het perron, de trein vertrok

Shortlist Ongehoord! Gedichtenwedstrijd 2020

alleen maar dode dieren op de weg
konijnen liggen slordig uitgestald
ik kan hun ingewanden zien

iets van de weg af staat een eik
tussen zijn takken hangt een man
zijn lichaam schommelt in de wind
hij heeft geen ogen meer

boven mij bidt de buizerd

zalig zij die zonder moeite samenvallen met een stoel
in mijn keuken staan acht stoelen maar hoe ik ook mijn best doe
het lukt me niet tot de kern van hun wezen door te dringen

zoals ik soms mijn voeten zie, zo ver verwijderd van mijn hoofd
dat ik niets in ze herken tot ik vlak voor ik inslaap voel

hoe ik uit mijn lichaam glijd en oplos in de nacht

Geïnspireerd door ‘Stoel’ van Marije Langelaar, in: Vonkt (2017)